این شعر روتقدیم کسایی میکنم ک دوست داشتن رو تجربه کردن ولی درکنار هم بودن رو نه...

صدای شاعر

رویا، نگاه کن چه نجیبانه می روم

گنجشکک تو بودم و از خانه می روم

باور نمی کنم که مرا دور می کنی

رد امید و خاطره را کور می کنی

باور نمی کنم که تو مال کسی شدی

بال مرا شکستی و بال کسی شدی

دیدم کنار باغچه جایم کسی نشست

دستش به باغچه رفت وسنبل دلش شکست

وقتی که مست دست در اغوش باغ کرد

غمگین ترین بنفشه ی در باغ، داغ کرد

رویای قصه های دل بی زبان من

اینک عبور خاطره ها، شوکران من

امشب، خوشم به خاطره هایی که ماندنی است

رویای ناتمام جوانی که خواندنی است

یادش به خیر؛ گپ زدن عصر ها و شب

با لکنتی همیشگی و شرم و آه و تب

دستت به دست من؛ و دلم پر ز واهمه

جانم پر از عرق ؛سخنم محو وهمهمه

فنجان چای؛قوری و گرمای ما به راه

آن بوسه های چون عسل کیمیا به راه

یادش به خیر حکم به دل کردن و هراس

دستم تهی ز دل؛ ورقم هرچه غیر آس

یادش به خیر؛ خواندن حافظ؛ و مولوی

آواز زیر ریزش باران ز مثنوی

باران بهانه بود که باشم کنار تو

من داغ داغ می شدم و بی قرار تو

در زیر چتر مشکی تو حال من خراب

من دزد بوسه بودم و تو چشمه ی شراب

عشقم مجاز بود ،مجازات من غریب

دستم نمی رسید به آن باور نجیب

خاتون خاطرات سیاه و سپید من

گرمی فزای بستر سرد امید من

با روسری سرخ تو پیوند من به جاست

چادر نماز گل گلیت عشق را گواست

در مجمع الجزایر احساس من؛ پری!

هستی و بوده ای و بباشی به دلبری

اینک که می روی به خدا می سپارمت

نزدیک یا که دور بدان دوست دارمت

[ امتیاز :

] [ نتیجه : 3 ]